Sztukateria elewacyjna po francusku

Dzisiaj wybierzemy się w podróż do Francji. Dlaczego akurat tam? Jeśli szukać inspiracji, to najlepiej na sprawdzonym gruncie. Francja od wieków stanowi przykład klasycznej elegancji i wyrafinowanego smaku. Sprawdźmy zatem jak ma się rzecz w temacie architektury.

Powyżej pierwszy budynek. Rzadko spotykany u nas typ zabudowy –klasyczna willa miejska. Mimo wąskiej działki, często stanowiącej problem na terenach miejskich, powstała zabudowa stanowi przykład harmonijnego zagospodarowania przestrzeni miejskiej. Prosta symetryczna bryła nadaje ton całości. Elegancja i styl przejawia się w dbałości o detal. Fasadę zdobią opaski okienne na wysokim parterze oraz gzymsy akcentujące podział budynku na kondygnacje. Ozdobę pierwszego piętra i poddasza stanowi umieszczony centralnie wykusz podparty czterema konsolami. Całość wieńczy dach mansardowy, po bokach, symetrycznie wyprowadzono dwa kominy. Całość w naturalnych , neutralnych kolorach nieprzeładowana dekoracjami.

Drugi przykład to dom w zabudowie podmiejskiej. Tutaj również zwraca uwagę symetria . Centralnie umieszczone drzwi duże okna do samej ziemi na wysokim parterze, trzy lukarny na poddaszu oraz dwa kominy przy ścianach szczytowych pozostają w pełnej symetrii. Jedyne odstępstwo w tej materii stanowią dobudówki – ta z lewej  jest nieznacznie większa, ale nie zaburza całości kompozycji. Dekoracje równie oszczędne co poprzednio – uwagę zwraca uwagę obramienie drzwi oraz okiennice wokół imponujących rozmiarów  okien, które wydają się być większe od drzwi. Podział między kondygnacjami zaznaczony symbolicznie pojedynczym profilem. Na poddaszu oszczędne zdobienia w lukarnach, wykończenie gzymsem w miejscu łączenia z płaszczyzną dachu. W dobudówkach owalne okna. Jasna neutralna paleta barw. Całości dopełnia estetycznie utrzymana zieleń przed domem.

Kolejny przykład jest bardziej okazały. Mimo większej ilości zdobień zachowana jest jednak ta sama zasada kompozycyjna co w poprzednich przykładach. Na tej podstawie można wysnuć wniosek, że obowiązuje pewien ogólny kanon, w zależności od rodzaju budynku zmienia się  natomiast ilość detali. Tu jest ich zdecydowanie więcej – oprócz gzymsów czy boni, pojawiają się też pilastry, opaski okienne ze zwornikami oraz balustrada. Obok licznych detali architektonicznych dodatkową ozdobą są wysokie na prawie całą kondygnację okna szprosowe. Tak jak poprzednio, okna i drzwi rozmieszczone są symetrycznie. Fasada jest monochromatyczna.

Powyżej nieco skromniejszy przykład, który pokazuje, że bogate zdobienia nie są konieczne żeby stworzyć elegancki i stylowy dom. tym razem widok na fasadę od strony ogrodu. tutaj również zachowano zasadę symetrii. Kolorystyka nieco ciemniejsza, detale w postaci boniowanych narożników i opasek okiennych odcięte jaśniejszym kolorem. Na pierwszym piętrze wykusz podparty dwoma kolumnami w kolorze stolarki. Łączenie kondygnacji odcięte pojedynczym profilem.

I kolejny dom miejski w zwartej zabudowie. Co ciekawe, mimo bardzo niewielkich odległości,  po prawej stronie na oko, nie więcej niż pół metra, budynki stanowią odrębną zabudowę. Poddasze i pierwsza kondygnacja symetryczne, parter z wejściem w podcieniach. Drzwi po lewej, po prawej dwa okna. Podcienia wsparte czterema kolumnami, pomiędzy kolumnami balustrada. Fasada z naturalnego kamienia, najprawdopodobniej wapienna. W podcieniach ściana ceglana. Dach ciemny , mansardowy. Pod górnym gzymsem geometryczny fryz.

Powyżej kolejny utrzymany w naturalnej kolorystyce kamienia budynek. Również przykład pełnej symetrii. Tutaj do wejścia prowadzą wykończone łukami podcienia. Dzięki takiemu rozwiązaniu na dole mamy zadaszoną przestrzeń, na piętrze zaś w tą przestrzeń zagospodarowano na balkon.

I kolejny przykład, tym razem współczesnej willi z wbudowanym garażem. Tradycyjna kompozycja przejawia się w centralnie umieszczonym wejściu. Wejście  jest cofnięte, podparte kolumnami. Na Piętrze dekoracyjny wykusz . Narożniki budynku boniowane, gzymsy wyznaczają podziały między kondygnacjami. Okna otaczają opaski ze zwornikami  i dekoracyjne parapety.

I na zakończenie willa z elementami klasycznych zdobień. Pełne dwie kondygnacje. Na parterze centralnie umieszczone drzwi z obramieniem łukowym, symetrycznie po bokach po jednym oknie łukowym. Ze zdobień można wyróżnić bonie i opaski ze zwornikami. Na piętrze centralnie łukowe okno szprosowe na wysokość prawie całej kondygnacji. Po bokach po jednym oknie. Cztery żłobkowane półkolumny. Przy oknach okiennice nawiązujące kolorystycznie do drzwi. Powyżej gzymsu trójkątne zwieńczenie fasady.

 

Podsumowując, klasyczne kanony są ponadczasowe i znajdują zastosowanie także we współczesnym budownictwie. Oby na naszym polskim gruncie przybywało takich realizacji!